Arbre de Rose

Onlangs is een belangrijke mijlpaal bereikt : de dakpannen op het huis zijn gelegd. Dit is een hele gebeurtenis, want plotseling krijgt het huis nog meer karakter. Dat is onze vrienden in Frankrijk ook niet ontgaan: in een week tijd ontvingen we van Peter, Steven en Marc onafhankelijk van elkaar een serie foto's die we hier graag tonen: De eerste foto is van Peter , die ons trouw om de veertien dagen op de hoogte houdt. Het is nog geen hoogseizoen op de camping, dus hij heeft er nog de tijd voor. De volgende foto is van Steven , waar we onlangs gelogeerd hebben. Hij levert als dienst "Gardiennage" en beheert huizen van o.m. Nederlanders en Engelsen en passeert zodoende regelmatig ons huis in aanbouw. De laatste foto is van Marc , die de hele Lot-et-Garonne op zijn duimpje kent en er telkens in slaagt toekomstige kopers van huizen enthousiast te krijgen.

De eerste week van mei hebben we doorgebracht in een gite van een Nederlands echtpaar vlak bij Duras. Vandaar uit zijn we flink in de weer geweest met het kiezen van meubelen, offerte voor een zwembad, het zoeken naar hulp voor de inrichting van het "landgoed", onderhoud van de wijngaard, bespreken van de voortgang met de bouwer, etc. Dit alles onder een het genot van proeven van vooral Duras wijnen, een flinke dosis voorjaarszon en enkele forse regenbuien. Uit het gesprek met de "conducteur de traveaux" is ons duidelijk geworden dat de bouw goed vordert en dat we nog lang niet in aanmerking komen voor het TV-programma "Ik vertrek", waar je kunt genieten van verhalen van medelanders die lijden onder uit de hand gelopen kosten, niet presterende aannemers en telkens nieuwe onaangename verrassingen. Maar wat niet is kan nog komen?! Tijdens de tweede bouwvergadering met de projectleider werd ons duidelijk dat de bouw goed vordert. Ondanks wat tege