Arbre de Rose

We vinden Lot-et-Garonne mooier dan de Dordogne, vanwege het glooiende landschap, de wijngaarden en de mogelijkheden voor een eindeloze wandeling of fietstocht. Het lijkt wel wat op Toscane!. We vragen een plaatselijke makelaar (een Engelse dame) om ons wat vakantiehuizen te tonen in een bepaalde prijsklasse. Na een hele middag rondtoeren en bezichtigen van zo'n vijftal huizen, krijgt onze droom wat barstjes: de huizen zijn naar onze mening onredelijk duur en de conditie in het algemeen matig! Het gaat flink wat kosten om een bestaand huis op te knappen naar een vakantiewoning met gite en zwembad, want je wil er toch niet op achteruit gaan! Dus is het wel verstandig om nu een bestaand huis te kopen of is nieuwbouw beter?

Vandaag hebben we Cadouin bezocht en de marche nocturne meegemaakt: we zitten aan lange tafels op het marktplein met volslagen onbekenden, genieten van een Engels orkestje en eten de daar gekochte hapjes, met brood en wijn. We raken aan de praat met andere Nederlanders aan de andere kant van de tafel en vertellen hen over onze droom: wonen in Frankrijk. Jawel, zij dromen daar ook van maar hebben nog geen concrete plannen. Wel komen ze regelmatig hier om te fietsen. Verderop bij Duras in de Lot-et-Garonne is het volgens hen ook prachtig: minder bossen, maar veel wijngaarden op glooiende hellingen. Duras: voor ons een naam om te onthouden!

Vandaag zijn we weer terug in ons droomland! Na een voorspoedige reis komen we aan op het landgoed van Marc en we eten een pizza bij andere Nederlanders in de buurt. Zij beheren daar de camping Le Clou , waar vooral landgenoten komen. Ze herkennen ons nog van het voorjaar en praten graag over hun ervaringen: het overnemen van de camping van de vorige eigenaars (Fransen), het opknappen van het huis en moderniseren van de camping. En vooral luisteren we naar de redenen waarom ze nooit meer teruggaan naar Nederland! Dit gaat er bij ons in als koek, want dit zijn de verhalen die we graag horen! Ook bezoeken we de tuinen van Marquessac en we zien het sprookje van hoog bovenaf: de rivier de Dordogne, die slingert door het landschap. We weten het zeker: we zijn weer thuis!

Met Marc van Nuland toeren we vandaag rond door de Dordogne en Lot-et-Garonne. Nu gaat ons hart helemaal open: een prachtig vervallen landhuis is te koop; de eigenaar is al sinds jaar en dag verdwenen en zwervers blijken er hun intrek te hebben genomen. De wijnkelder is al leeggedronken en er is veel vernield. Maar toch, er is iets moois van te maken en er is veel land bij. Het uitzicht is magnifiek, vlakbij ligt een dorpje - een bastide - waar altijd wel iets te beleven is. Of wij ook niet zin hebben in een stukje grond, waarop we dan een eigen huis kunnen bouwen! Zou de droom werkelijkheid kunnen worden?